Üyelere Özel
Anlamaya çalışmak, "sen - ben" yerine "biz"e geçmek, kafayı doğruya yanlışa takmayı bırakmak, gerçek sevgiye kendini açmak, karşı tarafın ihtiyaçlarını duymak... Barışçıl İletişim'i çok güzel özetleyen bir yazı bence bu. Paylaşmak istedim. Çocuklar Gülsün Diye blogundan aldım.
Bir gün seminere başlamadan önce kısa boylu güler yüzlü birisi geldi, Hocam elinizi öpmek istiyorum, dedi. Ben el öptürmekten pek hoşlanmadığım için, yanaktan öpüşelim, dedim, öpüştük. Aramızda şöyle bir konuşma yer aldı:
- Hayrola, neden elimi öpmek istedin?
- Hocam, üç yıl önce sizin bir seminerinizi katıldım. Hayatım değişti. O seminerden sonra daha mutlu bir ailem var ve size teşekkür etmek istiyorum; onun için elinizi öpmek istedim.
- Ne oldu, nasıl oldu?
Yorumlar
Çocukluk yaraları kesinlikle iyileşmiyor. Çocuklarımıza bir kanepenin kirlenmesinden, bir bardağın kırılmasından yada kıyafetlerinin kirlenmesinden daha fazla önem verelim lütfen...
Bu maddelerin tamiri var ama onların ruhundaki yaraların tamiri yok...
Herkese eğlenceli günler dilerim :)
Çocukluk yaralarının iyileşmediğine katılmıyorum. İyileştirmeye çalışmadıysanız, veya doğru metodu bulamadıysanız böyle olabilir. O açık yaraları taşımanız sizin de enerjinizi emer götürür. Sitedeki İçinizdeki çocuk meditasyonunu bol bol yapmanızı öneririm.
kendimiz ve çocuklar için....